طعام بدهند كه با عيال خود به مصرف برسانند. و مقدار طبخ برنج هشت من تبريز باشد. و در ماه مبارك رمضان سى نفر را و مصرف ديگر اين كه از حين وفات واقف إلى انقضاء ده سال در هر سالى يك ساله صوم و صلات از براى واقف استيجار نمايند به انضمام نماز آيات. و آن چه از مداخل در مدت ده سال فاضل آيد از مصارف مقرّره، و بعد از مدت ده سال مزبور متولى هر يك از طبقات [به] مصارف خيرات جاريات باقيات صالحات و وجوه قربات و هر چيزى كه خير و صلاح واقف و منشأ اجر اخروى باشد به جهت واقف، برسانند. و چون واقف مدتى مشغول داد و ستد ديوان بود، متولى هر طبقه از مداخل موقوفات (مهما أمكن) به مصارف رد مظالم و ابراء ذمۀ واقف رساند.

و زياده از سه سال اجاره ندهند. و شرط نموده واقف كه منافع چهار دانگ طاحونۀ مزبوره را از حين وفات واقف إلى انقضاء دوازده سال تمام، متولى تسليم زوجههاى واقف نمايد على السويه بالتمام. و بعد از آن بر نهج مقرر به اولاد رساند. و در سال اول وفات پانزده تومان مداخل اين چهار دانگ را به سه نفر صباياى او بدهند. و شرط نمود واقف كه توليت مجموع مزرعه و طاحونه ما دام الحيات با خود واقف باشد، و بعد از او با اكبر اولاد او كه عمرو نام است. و بعد از او با اكبر و ارشد اولاد عمرو. و بعد از انقراض اولاد او به ساير اولاد ذكور. و بعد از انقراض آنها به عالم متقى. و شرط كرده واقف كه ما دام الحيات نه عشر و نيم از مداخل جميع مزرعه و طاحونه از باب حق توليت از براى خودش باشد. و نيم عشر ديگر به اولاد و مصارف مفصّله برسد. و بعد وفات او نيم عشر حق التوليه باشد از براى متوليان ساير طبقات. اين حاصل اختصار وقفنامه است.

و اما سجلى كه آن مجتهد نوشته است، اين است كه «بعد اعتراف الواقف المؤيد دام عزّه صريحا بحذافير المسند اليه متنا و هامشا لدىّ وقعت الصيغة الشرعية على النهج المسطور، و الاقباض و القبض بين يدى، و قد اشترط فى ضمن العقد خروج وجه استيجار القربات و ردّ مظالم العباد إلى مائتي تومان عن منافع الحصّة المشترطة لمصارف الوصايا المحررة خلاصا عن الشبهة». اين هم آخر سجلى است كه آن مجتهد نوشته.