اسم الکتاب : مقارنه مشروعيت حاكميت در حكومت علوى و حكومت هاى غير دينى المؤلف : كريمى والا، محمد رضا الجزء : 1 صفحة : 246
پىآمدهاى اين نوع نگرش به انسان، از يك سو،
سودانگارى و اصالت لذت مادى و هواپرستى و فروكاستن انسان از درجات فوق حيوانى و از
جانب ديگر، نفى هرگونه ارزش اخلاقى و حقوقى ماورايى، فضايل و كمالات معنوى و سعادت
جاودانى است.
4. نقد مداراطلبى
انسانمداران از تساهل و تسامح مطلق جانبدارى مىكنند و آن را سمبل
مبارزه با فرهنگ حاكم در قرون وسطى و رجوع به رم و يونان باستان و مقتضاى آزادى و
ارج نهادن به انسان مىدانند.[1] پىآمد
چنين بينشى، از يك طرف شكاكيت و نسبيت معارف و ارزشها و مردود دانست هر امر كلى،
مطلق، پايدار و غير قابل نقض مىباشد و از سوى ديگر، قابل تحمل و احترام و گاه
ستوده دانستن هرگونه مرام و مسلك و سليقهاى، هرچند بىمحتوا و پوچ و خرافى و دون
انسانيت انسان مىباشد.
ج) جهانبينى الهى بنياد هست شناختى در مشروعيت حكومت علوى
حكومت علوى كه الگويى تمامنما از حكومت دينى و بنانهاده بر
اصيلترين آموزههاى وحيانى و برحاسته از متقنترين تعليمات نبوى است، از جهت
بنياد فكرى در عرصه جهانبينى و انسانشناختى، مشروعيتى استوار بر پايههاى
جهانبينى الهى دارد.
جهانبينى الهى، يعنى اعتقاد به اينكه جهان براساس مشيت حكيمانه
خداوند پديد آمده است و نظام آن براساس خير وجود، رحمت و ايصال موجودات به