«يوزف شومپتر» (1883- 1950 م) از جمله نويسندگان و اقتصاددانان نامى سده بيستم غربى است‌[1] كه از چنين منظرى به دموكراسى نگريسته، آن را نوعى روش سياسى معرفى مى‌كند و اظهار مى‌دارد:

دموكراسى، نهادى به منظور رسيدن به تصميم‌هاى سياسى است.

وى مدّعى است كه:

روش دموكراتيك، ترتيبات سازمان‌يافته‌اى است براى نيل به تصميمات سياسى كه در آن افراد از طريق انتخابات رقابت‌آميز و رأى مردم، به قدرت و مقام تصميم‌گيرى مى‌رسند.[2]

تبيين دموكراسى به مثابه روش مديريت كارآمد

برخى تلاش كرده‌اند كه ايده دموكراسى را از انحصار عرصه سياست و حكم‌رانى، خارج نموده، آن را اصلى كارا، در زندگى جمعى معرّفى كنند و در اين زمينه چنين اظهار نموده‌اند كه:

شيوه دموكراتيك امروزه، از محدوده علم سياست عبور كرده است و در سازمان‌هاى اجتماعى ديگر- مثل حزب‌ها، اتحاديّه‌ها، شوراها- به مثابه يك روش مديريتى به آن نگريسته مى‌شود؛ پس دموكراسى در وسيع‌ترين معناى خود، يعنى شيوه زندگى جمع يا جامعه‌اى است كه در آن به افراد حق داده مى‌شود براى مشاركت آزادانه، از فرصت‌هاى مساوى برخوردار باشند.[3]

تبيين دموكراسى به عنوان شيوه بركنار نمودن حكومت‌هاى نامطلوب‌

«كارل پوپر» حاكميت اراده عمومى را در موكراسى منكر است و آن را مغلطه مى‌داند.

[1] - دايرة المعارف دموكراسى، ج 2، ص 949.

[2] - همو، موج سوم دموكراسى، ص 9.

[3] - عبد الرسول بيات، فرهنگ واژه‌ها، ص 271.