شوق وصول به او را در دل هر موجودى مى‌پروراند و انگيزه مخالفت با او را از ميان مى‌برد.

حال، از سوى خالقى با اين خصوصيّت، كه خلقتش از هر حيث هم‌سو با عدل و حكمت است. عقل ضرورى مى‌داند كه انسان را در شناخت آرمان‌ها، اهداف، ارزش‌ها، بايدها و نبايدهاى حيات اجتماعى‌اش و در شناخت مسير حركت و چگونگى سير به آن غايات و اهداف، يارى رساند و نقصان عقلش را برطرف سازد.

خداوند حكيم، با ابلاغ آيين اسلام، كه اصلى‌ترين منبع آن به اذن الهى، مصون از هرگونه تحريف مى‌باشد: لا يأتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه تنزيل من حكيم حميد.[1] توأم با روايات صحيح و موثّق بسيارى كه ضامن اتقان و سلامت باورهاى عقيدتى بوده و بشر را در قبال اين نيازهاى اساسى دست‌گيرى نموده است؛ يعنى از يك سو، مقصد عزيمت و هدف نهايى كه همانا دست‌يابى به سعادت ابدى، يعنى قرب خداوند و رضوان الهى است را نمايان كرده است و در آياتى چند، به چنين بهره والا و مباركى، بشارت داده است:

يبشّرهم ربّهم برحمة منه و رضوان و جنّات لهم فيها نعيم مقيم؛[2] مساكن طيّبة فى جنّات عدن و رضوان من اللّه أكبر ذلك هو الفوز العظيم؛[3] قال اللّه هذا يوم ينفع الصّادقين صدقهم لهم جنّات تجرى من تحتها الأنهار

[1] -« هيچ‌گونه باطلى، نه از پيش‌رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمى‌آيد؛ چرا كه از سوى خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است». فصّلت، آيه 42.

[2] -« پروردگارشان آن‌ها را به رحمتى از ناحيه خود، و رضايت‌[ خويش‌] و باغ‌هايى از بهشت بشارت مى‌دهد كه در آن نعمت‌هاى جاودانه دارند». توبه، آيه 21.

[3] -« و[ خداوند] مسكن‌هاى پاكيزه‌اى در بهشت‌هاى جاودان‌[ نصيب آنها ساخته‌] و[ خشنودى و] رضاى خدا[ از همه اين‌ها] برتر است و پيروزى بزرگ همين است». توبه، آيه 72.