يكديگر، نه الهى؛ چون مردم به عنوان افراد مسلمان به يكديگر امر و نهى مى‌كنند، ولى «حاكم شرع» و «ولى امر» به عنوان نمايندگى الهى و شخصيّت حقوقى شرعى، امر و نهى صادر مى‌كند و تأكد اطاعت در او بديهى است. و در نتيجه قوّه مجريّه حكومت اسلامى آميخته‌اى از نيروى مردمى و اعتبارى شرعى از طريق مقام ولايت فقيه مى‌باشد.

3- قوّه قضائيّه‌

«قوّه قضائيّه» با اهميّت بسيار بالايش در حقيقت واسطه‌اى بين وضع و اجراست و در مرحله تخلّف از احكام قرار دارد. به اين معنى كه با حسن نظارت بر اجراى قوانين، تخلّفات را تشخيص داده و مكافات مقرّره را تعيين نمايد.

تفصيل نظام: چهار قوه و دو شور

(1) مى‌توان نظام حكومت اسلامى را مركّب از «چهار قوّه و دو شور» دانست، كه قواى چهارگانه عبارتند از:

1- قوّه مقنّنه (مجلس شورا در بعد قانون‌گذارى).

2- قوّه مجريه مردمى (رياست جمهورى).

3- قوّه مجريه الهى (ولايت امر در مرحله تأييد رياست جمهورى).

4- قوّه قضائيه.

و امّا دو شور عبارتند از:

1- شور الامّه (شور مردمى مجلس شورا در بعد نظرخواهى).

قال اللّه تعالى: ... وَ أَمْرُهُمْ شُورى‌ بَيْنَهُمْ ....[1] 2- شور النّبى (شور رهبرى).

قال اللّه تعالى: ... وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ....[2] در آيات كريمه قرآن همانطور كه يادآور شديم وجود دو شور در آيين نظام‌

[1] - شورى/ 38.

[2] - آل عمران/ 159.