قال اللّه تعالى: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‌ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ ....[1] «خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم را براى رسالت برگزيد». و نيز تحت عنوان «اختيار» آمده است؛ چنانچه خداى عزيز به جناب موسى فرمود:

وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى‌.[2] «من تو را اختيار كردم، پس به وحى گوش فرا ده».

از انتخاب و تعهد مردم در قرآن كريم به عنوان «بيعت» تعبير شده است:

قوله تعالى: إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى‌ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‌ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً.[3] «آنها كه با تو (اى محمّد!) بيعت مى‌كنند، هرآينه با خدا بيعت مى‌كنند، دست خدا بالاى همه دستهاست، پس كسى كه نقض (بيعت) كند به زيان خود نقض نموده و هر كس كه در عهد با خدا وفادار باشد به او پاداش بزرگ خواهد داد».

در آيه ديگر درباره خصوص «بيعت رضوان» چنين مى‌فرمايد:

لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ ....[4] «خداوند از مؤمنين راضى شد كه با تو در زير درخت (در حديبيه) بيعت مى‌كنند».

(1) در اسلام- بلكه پيش از آن- بيعت براى انتخاب زمامدار صورت مى‌گرفت و احيانا در پيشامدهاى مهم كه تجديد عهد و پيمان لازم و ضرورى تشخيص داده مى‌شد، تجديد بيعت مى‌كردند. و حدود اقدام و تعهدات افراد نيز مشخص مى‌شد كه تا چه مرحله بايد ايستادگى كنند و در «بيعت رضوان» برخى گفته‌اند كه بيعت افراد با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در جنگ با قريش تا حدّ مرگ بوده، ولى برخى تا حدّ فرار نكردن از ميدان جنگ ذكر كرده‌اند. به هر حال، بيعت يك نوع انتخاب مقرون به تعهد و پيمان است و بيعت‌كننده تعهد مى‌كند كه تا پايان كار وفادار بماند.

ريشه لغوى آن از «بيع» است به معناى «عهد و پيمان» كه پس از انتخاب ثمن و مثمن‌

[1] - آل عمران/ 33.

[2] - طه/ 13.

[3] - فتح/ 10.

[4] - فتح/ 18.