«مادّه پنجم»:

(1) هيچ كس را نمى‌توان به شكنجه و عذاب و اعمال موهن و بيرحمانه خلاف انسانيّت، محكوم كرد.

«مادّه ششم»:

(2) شخصيّت حقوقى افراد بايد در تمام نقاط مورد ملاحظه قرار گيرد.

«مادّه هفتم»:

(3) تمام افراد در مقابل قانون، مساوى بوده و بدون تمايز و مساوى از حمايت آن برخوردار خواهند بود و همه به طور تساوى در مقابل هر گونه تبعيضى كه ناقض اين اعلاميه بوده و هر گونه عاملى كه چنين تبعيضى را به وجود آورد، از طرف قانون، حمايت خواهند شد.

«مادّه هشتم»:

(4) هر شخصى حقّ دارد بر عليه كلّيه اعمال ناقض حقوق اصليّه كه به وسيله قانون اساسى يا ساير قوانين براى آنها شناخته شده، از مراجع صالحه قضايى ملّى، استمداد كنند.

«مادّه نهم»:

(5) هيچ كس را نمى‌توان بدون مجوّز قانونى، توقيف و حبس يا تبعيد كرد.

«مادّه دهم»:

(6) هر شخصى با تساوى كامل حقّ دارد كه دعواى او در مقابل يك دادگاه مستقل و بى‌طرف مورد رسيدگى قرار گيرد اين دادگاه درباره حقوق و تعهدات يا حقّانيت اتهامات جزايى كه بر عليه او متوجّه است، حكم صادر خواهد كرد.

«مادّه يازدهم»:

(7) 1- هر شخصى كه متّهم به ارتكاب خلافى است مادام كه تقصير او قانونا طىّ يك دادرسى عمومى كه در آن به تمام وسايل لازم براى دفاع او تأمين شده باشد، ثابت نگردد، بى‌گناه محسوب مى‌شود.

2- هيچ كس براى فعل يا ترك فعلى كه در موقع ارتكاب بر طبق حقوق ملّى يا