نظر به اينكه يك تفاهم مشترك نسبت به اين حقوق و آزاديها براى اجراى كامل اين تعهدات، كمال اهميت را دارد.

مجمع عمومى، اين اعلاميه جهانى حقوق بشر را آرزوى مشتركى براى تمام توده‌ها و ملل اعلام مى‌كند تا تمام افراد و تمام مؤسّسات جامعه هميشه اين اعلاميه را در نظر داشته به وسيله تعليم و تربيت براى تعميم رعايت حقوق و آزاديها بكوشند و با تدابير تدريجى ملى و بين المللى، شناسايى و اجراى عمومى و مؤثر آن را ميان ملّتهاى دول عضو و همچنين دولتى كه تحت حكومت آنهاست، تأمين كنند.

«مادّه اوّل»:

(1) تمام افراد بشر از لحاظ حيثيّت و حقوق، آزاد و مساوى به دنيا مى‌آيند و از عقل و شعور و وجدان بهره‌مند بوده و بايد با يك روح برادرى و اخوّت نسبت به يكديگر رفتار كنند.

«مادّه دوّم»:

(2) هر كس مى‌تواند بدون هيچ گونه تمايزى، مخصوصا از نظر نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب و عقيده سياسى يا هر عقيده ديگر ملّى يا اجتماعى و همچنين از لحاظ ثروت و ولادت و يا هر وضعيت ديگرى، از تمام حقوق و تمام آزاديهايى كه در اين اعلاميه ذكر شده است، استفاده كند. به علاوه هيچ گونه تمايزى از نظر وضع سياسى و ادارى يا بين المللى كشور يا سرزمين متنوّع شخص ميان افراد، موجود نيست خواه اين سرزمين مستقل يا تحت قيمومت يا غير مستقل بوده و يا هر گونه تهديداتى نسبت به حاكميت آنها وارد شده باشد.

«مادّه سوم»:

(3) تمام افراد حقّ زندگى و آزادى و تأمين شخصى خود را دارند.

«مادّه چهارم»:

(4) هيچ كس را نمى‌توان غلام و برده محسوب داشت. بردگى و دادوستد غلامان به هر شكلى كه باشد ممنوع است.