امام منتقم و رهبر شورانگيز و انقلابى و برپا كننده بهترين حكومتهاى جهانى، آشنا شويم.

ميلاد مهدى عليه السّلام‌

(1) «حضرت مهدى» فرزند امام يازدهم كه نامش نام پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم محمّد است در سال 255 هجرى، روز پانزدهم شعبان در شهر سامرا از زنى پاكدامن به نام «نرجس خاتون» فرزند يشوعا، پسر قيصر روم، كه از جهت مادر نسب آن بزرگوار به شمعون، وصىّ حضرت عيسى بن مريم عليه السّلام مى‌رسيد قدم به عرصه وجود نهاد و جهان را به نور جمال خويشتن روشنايى بخشيد و تا سال 260 در دامان پدر بزرگوارش امام حسن عسكرى عليه السّلام مى‌زيست، ولى از ديدگاه مردم پنهان و پوشيده بود و جز افراد مخصوصى از شيعيان، كسى به شرف ملاقاتش نايل نمى‌شد،[1] مگر هنگامى كه بر جنازه پدرش امام عسكرى عليه السّلام- كه در سال 260 به درجه شهادت رسيد- نماز مى‌خواند، جمعى به شرف ملاقاتش نايل شدند.[2]

غيبت حضرت مهدى عليه السّلام‌

(2) حضرت مهدى عليه السّلام داراى دو مرحله از غيبت است، ابتدا غيبت كوتاه مدت و به صورت نيمه پنهانى، سپس غيبت درازمدت و كاملا پنهانى.

اما اوّل غيبت صغراست كه از سال 260 هجرى پس از وفات امام عسكرى عليه السّلام شروع شد و در سال 329 هجرى خاتمه يافت كه تقريبا هفتاد سال طول كشيد.

و دوم غيبت كبراست كه از سال 329 هجرى شروع شده و تا وقتى كه خدا بخواهد ادامه خواهد يافت و هر دو غيبت آن حضرت در احاديث و روايات به وسيله ائمه اطهار عليهم السّلام نيز پيش‌بينى شده است.[3]

[1] - بحار الأنوار، ج 51، ص 7، 10 و 28.

[2] - ابن بابويه به نقل از ابو الاديان به سند معتبر- منتهى الآمال/ 276.

[3] - پاورقى منتخب الاثر/ 358، ط 3، من منشورات مكتبة الصدر.