1992 م كه جانشين توضيح كلّى شماره‌ى 7 شد، كه آن را منعكس كرده و گسترش بيشترى مى‌داد. كميته در اين توضيح كلّى تأكيد مى‌كند:

«هدف مفاد مندرج در مادّه‌ى 7، هم حمايت از شأن و مقام فرد، و هم حمايت از تماميّت جسمى و روحى او است. وظيفه‌ى دولت عضو است كه از طريق اقدامات قانونى يا ساير اقدامات لازم، به حمايت از هر شخص در برابر اعمالى كه در مادّه‌ى 7 ممنوع شده است، بپردازد؛ خواه فرد مرتكب اين اعمال ممنوعه مقام رسمى داشته باشد، و خواه خارج از مقام رسمى خود بوده يا در مقامى خصوصى باشد ... متن مادّه‌ى 7 اجازه‌ى هيچ محدوديتى را نمى‌دهد. كميته هم‌چنين تأكيد مجدّد دارد كه حتّى در وضعيت‌هايى كه براى عموم جنبه‌ى اضطرارى دارد ... هيچ عدولى از مادّه‌ى 7 مجاز نيست ومفاد آن بايد به قوّت خود باقى باشد. كميته هم‌چنين متذكّر مى‌شود كه براى تخطّى از مادّه‌ى 7 به هر دليل، به هيچ توجيه يا شرايط مخفّفه، از جمله دستور يك مقام ارشد يا مقام دولتى، نمى‌توان متوسّل شد.» [1] «كميته هم‌چنين لازم نمى‌داند كه فهرستى از اعمال ممنوعه تهيه كند يا تمايزهاى آشكارى ميان انواع متفاوت تنبيه يا چگونگى رفتار بگذارد؛ تمايزات بستگى به ماهيت، هدف و شدّت انجام شده دارد ...». [2] كميته‌ى حقوق بشر، هم‌چنين متذكّر مى‌شود ممنوعيّت شكنجه و رفتار، يا تنبيه بى‌رحمانه، غيرانسانى، و تحقيرآميز شامل تنبيه بدنى نيز مى‌گردد:

«ممنوعيّت ذكر شده در مادّه‌ى 7 فقط به اعمالى كه باعث درد جسمانى مى‌شوند، مربوط نمى‌شود؛ بلكه، اعمالى را كه موجب رنج روانى قربانى مى‌گردد نيز شامل است. علاوه آن كه، به نظر كميته، ممنوعيّت بايد شامل تنبيه بدنى، از جمله شامل مجازات‌هاى شديدى باشد كه به عنوان تنبيه، به سبب ارتكاب جرم يا به عنوان اقدامى تربيتى و انضباطى، دستور داده مى‌شوند. از اين لحاظ

[1]

. General Comment No.: Replaces general comment concerning prohibition of torture and cruel treatment or punishment( Art. ),//.

[2].Ibid.