بجاست تأكيد شود مادّه‌ى 7، به ويژه، از كودكان، شاگردان در مؤسّسات آموزشى، و بيماران در مؤسّسات درمانى حمايت مى‌كند.» [1] با قرار دادن اين مادّه در كنار مادّه‌ى 37 كنوانسيون حقوق كودك، به اين نتيجه مى‌رسيم كه مادّه‌ى 7 در مورد كودكان نيز مصداق دارد؛ و اين ممنوعيّت شامل كليه‌ى كودكان، هر جا كه باشند، مى‌گردد. چنين تفسيرى با در نظر گرفتن مادّه‌ى 24 ميثاق بين‌المللى حقوق مدنى و سياسى تقويت مى‌شود. اين مادّه كه اختصاص به منافع كودكان دارد، بيان مى‌كند:

«هر كودكى بدون هيچ‌گونه تبعيض (از قبيل) نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، مليت يا منشاء اجتماعى، دارايى يا تولد (نسب) كه به اقتضاى وضعيّت خردسالى ايجاد شده است، حقّ دارد از اقدامات حفاظتى- حمايتى خانواده، جامعه و دولت برخوردار گردد.» [2] با يك نگاه دقيق، مادّه‌ى 24 آسيب‌پذيرى كودكان را نشانه گرفته و بر همين اساس، حمايت ويژه‌اى را شامل حال آنان مى‌كند، كه ممنوعيّت مجازات بدنى از آن جمله است.

علاوه آن‌كه بند يكم مادّه‌ى 9 ميثاق مدنى و سياسى‌ [3] نيز به نوعى بيانگر ممنوعيّت تنبيه بدنى كودكان است؛ چه آن‌كه «امنيّت فردى» ذكر شده در اين مادّه، همان‌طور كه گذشت، مخالف و در تضادّ با مجازات بدنى است. در اين زمينه، هرچند كميته حقوق بشر به طور اختصاصى وضعيّت مجازات بدنى كودكان را تحت مادّه‌ى 9 مورد خطاب قرار نداده است،- همان‌طور كه در مورد مادّه‌ى 7 و 24 نيز چنين است- ليكن اين كميته در نظرات نهايى كه منتشر كرده است، خشونت خانوادگى عليه اعضاى خانواده و زنان را به طور خاصّ، تحت مادّه‌ى 9 اعلام‌

[1].Ibid.

[2]

. International Covenant on Civil and Political Rights, op. cit, art., para..

[3]. اين بند بيان مى‌كند كه: «هر كس حقّ آزادى و امنيت فردى دارد.»