با اين حال، به راحتى مى‌توان گفت اين مادّه بر ممنوعيّت تنبيه بدنى كودكان دلالت دارد؛ همان‌طور كه ديگر گزارشگر ويژه سازمان ملل، تئو وان بُوِن‌ [1] بر اين مطلب تصريح مى‌كند. وى در گزارش سال 2002 م، گزارش نمود:

تمام انواع مجازات بدنى كودكان، بدون توجّه به سطح خشونت، درجه رنجى كه موجب آن مى‌شوند و يا هر جنبه ديگرى از آن، مغاير با ممنوعيّت شكنجه يا ديگر رفتارهاى تحقيركننده، ظالمانه و غيرانسانى مذكور در كنوانسيون حقوق كودك و ديگر مستندات نظام بين‌الملل حقوق بشر است. او كشورهاى جهان را فرا مى‌خواند تا معيارهاى مناسبى را در اين زمينه برگزينند كه از حقّ و كرامت ذهنى و جسمى كودكان در مكان‌هاى خصوصى و عمومى به خوبى محافظت شود. [2] علاوه بر اين، مارتا سانتوس پايس‌ [3]، گزارشگر سابق كميته حقوق كودك بيان داشته است:

«اين اشتباه است كه شكنجه را اين‌گونه بشناسيم: «موارد و مسايل بى‌نهايت بزرگ و جدّى» به جاى «شكنجه ممكن است موارد گسترده‌اى از موقعيت‌ها را در بر بگيرد؛ از جمله: مواردى كه باعث رنج ذهنى غيرقابل ادراك مى‌شود؛ و هم‌چنين شامل معيار انضباطى به كار رفته بر يك كودك در حلقه خانواده يا سيستم مدرسه‌اش مى‌شود.» [4]

[1].Theo Van Boven.

[2]

. Report of the Special Rapporteur of the Commission on Human Rights on the Question of Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment, para.; U. N. Doc. A//( ).

[3].Marta Santos Pais.

[4]

. Marta Santos Pais, Address at the International Seminar on Worldwide Strategies and Progress Towards Ending All Physical Punishment of Children( Dublin, Ireland, Aug., );) transcript on file with University of Michigan Journal of Law Reform (:" It is a mistake to identify torture with ' ' extremely serious and massive cases''; instead, ' ' torture may cover a wide degree of situations'', including those that cause" unperceivable mental suffering" or those involving a disciplinary measure used on a child in the family circle or school system."; quoted at: Susan H. Bitensky, op. cit, pp.-.