د) بند 2 مادّه‌ى 28 و بند «ج» مادّه‌ى 37

از ديگر مواردى كه مى‌توان از آن براى ممنوعيّت تنبيه بدنى كودكان در كنوانسيون حقوق استفاده كرد، موادّى است كه در آن‌ها به حفظ كرامت انسانى كودك توجّه شده است. اما پيش از آن، لازم است نظرى به واژه «كرامت انسانى» داشته باشيم. در مورد كرامت انسانى هر كس برداشتى دارد، اما نكته اساسى و تكيه‌گاه همه، شرافت و حيثيّت انسان، و به عبارت ديگر، حرمت ذاتى بشر است. كرامت بشر، يك امر تكوينى و نشان‌دهنده‌ى آن است كه انسان از نظر وجود داراى برجستگى است. امانوئل كانت‌ [1] از جمله فيلسوفانى است كه بر كرامت انسانى تأكيد دارد؛ وى مى‌گويد: «استقلال يا خودآيينى‌ [2] اساس كرامت طبيعت انسان و هرگونه طبيعت انسان است» [3]. ايده‌ى عصر جديد در مورد كرامت انسان ربطى به افراد و خصوصيات جانبى آن‌ها- مثل رده‌ى اجتماعى، سنّ و ...- ندارد؛ بلكه به نوع و خصائص عمومى انسان ارتباط دارد؛ و اين خصوصيات، بيشتر به عنوان عقلانيت، كمال‌پذيرى و خودآيينى مدّ نظر قرار مى‌گيرند. [4] «كرامت انسانى، همواره در تمامى جوامع در رابطه با ارزش درونى و ذاتى است؛ و به نقش و معيار اجتماعى بستگى ندارد. اين موضوع صرفاً در رابطه با شخصيت انسان است بدون اين‌كه موقعيت او از نظر اجتماعى در نظر گرفته شود. اين اصل در فرموله‌هاى وضع شده در مقرّرات و ميثاق‌هاى حقوق بشر و از مقدّمه‌ى اعلاميه‌ى استقلال گرفته تا بيانيه‌ى جهانى حقوق بشر به روشنى پيداست. چنين حقوقى‌

[1].Immanuel kant.

[2].Autonomie.

[3]

. Immanuel Kant, Grundlegung zur Metaphysik der Sitten( Akademie Textausgabe Bd. IV ), Berlin,, S.;

به نقل از: كورت بايرتز، ايده كرامت انسان؛ مسائل و تناقض‌ها، ص 5؛ قابل دسترس در:

http:// www. irip. ir// sec/ p. aspx? lang/ Fa

[4]. همان، ص 6.