صائن الدين على بن محمد بن تركه يكى از عرفاى بزرگ قرن هشتم و نهم هجرى است كه خاندان وى در زمان خوارزمشاهيان از خجند به اصفهان مهاجرت كرده و در آنجا سكونت اختيار نمودند. وى پس از تصرّف اصفهان به دست تيمورلنگ، به همراه علماى ديگر آن بلاد به سمرقند كوچانيده شد، ولى پس از مرگ تيمور به اصفهان بازگشت و در موطن خود يعنى اصفهان به تدريس علوم دينى پرداخت. ابن تركه از محضر بزرگان و عرفايى چون سيد حسين اخلاطى، شمس الدين فنارى و سراج الدين بلقينى بهره برد و در علومى چون عرفان و فلسفه و علم اعداد تبحر يافت. به همين خاطر در آثار ايشان اين گونه مباحث بيشتر به چشم مى خورد. آثار ارزشمندى از وى به يادگار مانده. تعدادى از اين آثار به چاپ رسيده، ولى تعداد قابل توجهى به صورت خطى باقى است. بر دانش پژوهان و بزرگان است كه به اين آثار توجه لازم را مبذول دارند.