دهيد.قرآن كرارا از آن گفتگو نموده،و در عين اين كه در هر بار نكته‌اى را بيان كرده كه در نقل قبلى نبوده امّا حقيقت و مغز داستان در همه يكسان است و كوچك‌ترين اختلافى در اين قسمت،ميان آنها نيست و با توجه به اين كه اين آيات تدريجا و در مدت 23 سال نازل شده اين حقيقت،روشن‌تر مى‌گردد.
توضيح اين كه:قرآن در مدت 23 سال به مناسبت‌ها و پيش آمدهاى گوناگونى نازل شده،و رويدادها و پرسش‌ها سبب شده‌اند كه آياتى دربارهء آنها نازل شود،كتابى كه در مدت طولانى آن هم بر اثر عوامل گوناگون تأليف و نوشته شود،اگر معجزهء الهى نباشد بايد موقعى كه به صورت كتاب در آمد و آيات مختلف آن جمع و گردآورى شد،اجزاى آن با يكديگر متناسب و هماهنگ نباشند ولى ما قرآن را بر خلاف اين جريان طبيعى مى‌يابيم و نزول تدريجى سبب نشده كه آيات آن،پس از گردآورى،تناسب و ملايمت خود را از دست بدهند.
(1)-بنابراين،ما قرآن را در دو حال معجزه مى‌يابيم،موقعى كه به صورت آيات متفرق و جدا از هم نازل گرديده معجزه و مافوق قدرت بشر است.و هنگامى كه اين آيه‌ها جمع و گردآورى شد از نظر هماهنگى و تناسب و نبود اختلاف در سبك و اسلوب و مضامين، جنبه ديگرى از اعجاز به خود مى‌گيرد.و قرآن به اين قسم اعجاز طى آيه‌اى اشاره كرده و مى‌فرمايد: