قراردادهاى بيمه‌اى
بيمه يك نوع قراردادى است بين بيمه‌گر(دولت يا شركت) و بيمه‌كننده (شخص يا اشخاص) كه بيمه‌كننده با پرداخت مبلغى به طور ماهيانه يا ساليانه به نام اقساط بيمه به بيمه‌گر طبق قرارداد خسارت هر نوع ضرر و زيانى كه بر بيمه‌كننده وارد شود و در قرارداد ذكر شده باشد، از بيمه‌گر دريافت مى‌كند.
(مسأله 25 ) - بيمه انواع و اقسام متعددى دارد: بيمة حيات و سلامت بدن - بيمة اموال چه اموالى كه از خارج خريدارى شده باشد و يا موجود در انبارهاى كالاى شخصى و يا عمومى و يا اثاث البيت - بيمة خطر آتش سوزى و غرق در آب و نقص حاصل در كالا و حصول عيب و خرابى در آن - بيمة ماشين شخص ثالث يا تمام بدنه - بيمة كشتى‌هاى تجارتى و آنچه از اين قبيل است و بيمه اقسام ديگرى نيز دارد و چون حكم آن‌ها يكى است لزومى ندارد كه تمام آن‌ها ذكر شود.
(مسأله 26 ) - قرارداد بيمه چند ركن و پايه دارد:
1 . ايجاب از بيمه‌كننده يعنى انشاء عقد بيمه بر طبق بيمه‌نامه به وسيلة بيمه‌كننده.
2 . قبول بيمه‌گر يعنى آنچه بيمه‌كننده انشاء كرد، او قبول كند.
3 . معلوم كردن آنچه بيمه مى‌شود: حيات و سلامتى بدن - اموال - ماشين و يا چيزهاى ديگر.
4 . تعيين بيمة ماهيانه و يا ساليانه ...
(مسأله 27 ) - لازم است در قرارداد بيمه تعيين آنچه كه بيمه مى‌شود و تعيين خطرهاى احتمالى كه آن چيز به خاطر آن خطرات بيمه مى‌شود و همين طور لازم است اقساط بيمه و ابتداء و انتها و مدت بيمه تعيين گردد.
(مسأله 28 ) - مى‌توان قرارداد بيمه را با تمام اقسام آن از باب عقد هبة معوضه تصحيح كرد به اين معنى كه بيمه‌كننده مبلغى را به طور ماهيانه يا ساليانه يا يك جا به بيمه‌گر هبه مى‌كند و در ضمن عقد هبه به بيمه‌گر شرط مى‌كند كه در صورت پيش‌آمد و رخداد هر نوع خسارتى كه در بيمه‌نامه ذكر شده، بايد بيمه‌گر آن را جبران كند و بر بيمه‌گر نيز واجب است به اين شرط وفا كند و خسارت بيمه‌كننده را جبران كند، بنابراين عقد بيمه به تمام اقسام آن يك نوع هبه معوضه است، جايز و صحيح است.
(مسأله 29 ) - چنان‌چه بيمه‌گر در صورت پيش‌آمد خسارتى بر بيمه‌كننده از جبران آن خوددارى كند و به شرط هبه عمل ننمايد و خسارت نپردازد، بيمه‌كننده خيار تخلف شرط دارد و مى‌تواند قرارداد بيمه را فسخ كند و آنچه از اقساط بيمه پرداخت كرده است، مسترد داشته و پس بگيرد.
(مسأله 30 ) - درصورتى كه بيمه‌كننده به پرداخت اقساط بيمه كمّاً و كيفاً اقدام نكند، واجب نيست بر بيمه‌گر كه خسارات وارده را جبران كند و بيمه‌كننده حق ندارد آنچه از اقساط بيمه پرداخت كرده است مسترد بدارد و پس بگيرد.
(مسأله 31 ) - براى صحت قرارداد بيمه مدت معينى اعتبار نشده است كه بايد يك ساله باشد يا دو ساله و يا بيشتر بلكه تابع است به آنچه طرفين بيمه‌گر و بيمه‌كننده اتفاق كرده باشند.
(مسأله 32 ) - اگر عده‌اى و چند نفرى جمع شوند و اتفاق كنند بر تأسيس شركتى كه سرماية شركت را به طور مشترك از مال خودشان بگذارند و هر يك از شركاء و يا يكى از آن‌ها در ضمن عقد شركت بر ديگران شرط كند كه چنان‌چه پيش‌آمد ضرر و حادثه‌اى بر جان و يا مال و يا ماشين و يا چيز ديگر او وارد شود، با تعيين نوع حادثه شركت بايد خسارت آن حادثه را از سود عايد خود جبران كند، در صورت وقوع حادثه واجب است شركت به اين شرط عمل كند و خسارت او را جبران كند.