بنابر احتياط بايد به ورثه او بدهد.
(مسألة 2669 ) - اگر نذر كند كه به زيارت يكى از امامان مثلاً به زيارت حضرت اباعبدالله (عليه‌السلام) مشرف شود چنان‌چه به زيارت امام ديگر برود كافى نيست،و اگر بواسطة عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او واجب نيست.
(مسألة 2670 ) - كسى كه نذر كرده زيارت برود و غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده لازم نيست آن‌ها را به‌جا آورد.
(مسألة 2671 ) - اگر براى حرم يكى از امامان يا امامزادگان چيزى نذر كند، بايد آن را بنابر احتياط در تعمير و روشنايى و فرش حرم و مانند اينها مصرف كند.
(مسألة 2672 ) - اگر براى خود امام (عليه السلام) چيزى نذر كند، چنان‌چه مصرف معينى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معينى را قصد نكرده، بهتر آن است كه به مصرفى برساند كه نسبتى با امام (عليه السلام) داشته باشد مانند زوار فقير يا به مصارف حرم آن امام از قبيل تعمير و مانند آن برساند و همچنين است اگر چيزى را براى امامزاده‌اى نذر كند.
(مسألة 2673 ) - گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان نذر كرده‌اند، اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد يا بچه بياورد، مال كسى است كه آن را نذر كرده ولى پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مى‌شود جزء نذر است.
(مسألة 2674 ) - هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد، عملى را انجام دهد چنان‌چه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده، يا مسافر آمده است، عمل كردن به نذر لازم نيست.
(مسألة 2675 ) - اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد، بعد از آن كه دختر به تكليف رسيد، اختيار با خود اوست و نذر آنان اعتبار ندارد.
(مسألة 2676 ) - هرگاه با خدا عهد كند كه اگر به حاجت شرعى خود برسد كار خيرى را انجام دهد، بعد از آن كه حاجتش برآورده شد، بايد آن كار را انجام دهد و نيز اگر بدون آن كه حاجتى داشته باشد عهد كند كه عمل خيرى را انجام دهد، آن عمل بر او واجب مى‌شود.
(مسألة 2677 ) - در عهد هم مثل نذر بايد صيغه خوانده شود و مشهور آن است كارى را كه عهد مى‌كند انجام دهد، بايد يا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب يا كارى كه انجام آن بهتر از تركش باشد ولى بنابر احتياط واجب درصورتى كه متعلق عهد مرجوع شرعى نباشد آن عمل را انجام دهد.
(مسألة 2678 ) - اگر به عهد خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد يعنى شصت فقير را سير كند يا دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد، يا يك بنده آزاد كند.