شرايط فروشنده و خريدار
(مسألة 2089 ) - براى فروشنده و خريدار شش چيز شرط است: « اول »: آن كه بالغ باشند. « دوم »:آنكه عاقل باشند. « سوم »: آن كه سفيه نباشند -يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند-. « چهارم »: آن كه قصد خريد و فروش داشته باشند، پس اگر مثلاً به شوخى بگويد مال خود را فروختم، معامله باطل است. « پنجم »: آن كه كسى آن‌ها را مجبور نكرده باشد. « ششم »: آن كه جنس و عوضى را كه مى‌دهند مالك باشند و احكام اينها در مسايل آينده گفته خواهد شد.
(مسألة 2090 ) - معامله با بچة نابالغ، كه مستقل در معامله باشد باطل است،اما اگر معامله با ولى باشد و بچة نابالغ مميز فقط صيغة معامله را جارى سازد معامله صحيح است بلكه اگر جنس يا پول مال ديگرى باشد و آن بچه وكالتاً از صاحبش آن مال را بفروشد يا به آن پول چيزى بخرد ظاهر اين است كه معامله صحيح است اگرچه بچة مميز مستقل در تصرف باشد و همچنين است اگر طفل وسيله باشد كه پول را به فروشنده بدهد و جنس را به خريدار برساند يا جنس را به خريدار بدهد و پول را به فروشنده برساند اگرچه مميز نباشد معامله صحيح است، چون واقعاً دو نفر بالغ با يكديگر معامله كرده‌اند، ولى بايد فروشنده و خريدار يقين يا اطمينان داشته باشند، كه طفل جنس و پول را به صاحب آن مى‌رساند.
(مسألة 2091 ) - اگر از بچ نابالغ درصورتى كه معامله با آن صحيح نيست چيزى بخرد يا چيزى به او بفروشد، بايد جنس يا پولى را كه از او گرفته درصورتى كه مال خود بچه باشد به ولى او و اگر مال ديگرى بوده به صاحب آن بدهد يا از صاحبش رضايت بخواهد، و اگر صاحب آن را نمى‌شناسد و براى شناختن او هم وسيله‌اى ندارد بايد چيزى را كه از بچه گرفته از طرف صاحب آن بابت مظالم به فقير بدهد.
(مسألة 2092 ) - اگر كسى با بچة مميز درصورتى كه معامله با آن صحيح نيست معامله كند و جنس يا پولى كه به بچه داده از بين برود، ظاهر اين است كه مى‌تواند از بچه بعد از بلوغش يا از ولى او مطالبه نمايد. و اگر بچه مميز نباشد حق مطالبه ندارد.
(مسألة 2093 ) - اگر خريدار يا فروشنده را به معامله مجبور كنند، چنان‌چه بعد از معامله راضى شود مثلاً بگويد راضى هستم معامله صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره صيغة معامله را بخوانند.
(مسألة 2094 ) - اگر انسان مال كسى را بدون اجازة او بفروشد، چنان‌چه صاحب مال به فروش آن راضى نشود و اجازه نكند معامله باطل است.