(مسألة 1885 ) - چنان‌چه در صدق عرفى شك كند و نداند كه آبيارى طورى است كه در عرف مى‌گويند با هر دو آبيارى شده يا مى‌گويند آبيارى آن مثلاً با باران است اگر سه چهلم بدهد كافى است.
(مسألة 1886 ) - اگر شك كند و نداند كه عرف مى‌گويند با هر دو آبيارى شده يا مى‌گويند با دلو و نحو آن آبيارى شده است در اين صورت دادن يك بيستم كافى است، و همچنين است حال اگر احتمال آن نيز برود كه در عرف بگويند با آب باران آبيارى شده است.
(مسألة 1887 ) - اگر گندم و جو و خرما و انگور با آب باران و نهر مشروب شود و به آب دلو و مانند آن محتاج نباشد، ولى با آب دلو هم آبيارى شود و آب دلو به زياد شدن محصول كمك نكند، زكات آن ده يك است و اگر با دلو و مانند آن آبيارى شود و به آب نهر و باران محتاج نباشد، ولى با آب نهر و باران هم مشروب شود و آن‌ها به زياد شدن محصول كمك نكنند، زكات آن يك بيستم است.
(مسألة 1888 ) - اگر زراعتى را با دلو و مانند آن آبيارى كنند، و در زمينى كه پهلوى آن است زراعتى كنند كه از رطوبت آن زمين استفاده نمايد و محتاج به آبيارى نشود زكات زراعتى كه با دلو آبيارى شده يك بيستم و زكات زراعتى كه پهلوى آن است يك دهم مى‌باشد.
(مسألة 1889 ) - مخارجى را كه براى گندم و جو و خرما و انگور كرده است نمى‌تواند از حاصل كسر نموده، و ملاحظ نصاب نمايد پس چنان‌چه يكى از آن‌ها پيش از ملاحظه مخارج به ( 288 ) من و( 45 ) مثقال كم برسد، بايد زكات آن را بدهد.
(مسألة 1890 ) - تخمى را كه به مصرف زراعت رسانده چه از خودش باشد، يا خريده باشد نمى‌تواند نيز از حاصل كسر كند و سپس ملاحظه نصاب بنمايد بلكه نصاب را نسبت به مجموع حاصل بايد ملاحظه نمايد.
(مسألة 1891 ) - آنچه كه دولت از عين مال مى‌گيرد زكات آن واجب نيست مثلاً اگر حاصل زراعت « 850 » كيلوگرم باشد و دولت « 50 » كيلوگرم را به‌عنوان ماليات بگيرد فقط زكات در « 800 » گرم واجب مى‌شود.
(مسألة 1892 ) - مصارفى كه انسان پيش از تعلق زكات نموده بنابر احتياط واجب نمى‌تواند از حاصل كسر نموده و فقط زكات بقيه را بدهد.
(مسألة 1893 ) - مصارفى كه بعد از تعلق زكات است مى‌تواند از حاكم شرع يا وكيل او در صرف آن‌ها اجازه بگيرد و آنچه نسبت به مقدار زكات خرج شده بردارد.