روايت شده است... كه يكى از اعراب از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيد:

اى رسول خدا! آيا پروردگار ما نزديك ماست تا او را نجوى كنيم و يا دور است تا ندايش دهيم؟ [1] در واقع خدا به بندگانش از هر كسى نزديكتر است. همانگونه كه در دعاى جوشن كبير مى‌خوانيم «اى كسى كه ناله خسته دلان را مى‌شنوى» [2] اين جمله به اين معناست كه خداوند با آن جلال و جبروت و كبريا و عظمت از هر كسى به خسته دلان فراموش شده نزديكتر مى‌باشد. او از رگ گردن نيز به انسان نزديكتر است و او مالك عمر انسان و تاريخ مى‌باشد.

بياييد خدا را بوسيله ادعيه شايسته و مناسب حجّ بخوانيم، بويژه در عرفات، مخصوصاً دعاى عرفه امام حسين عليه السلام. بياييد اشك همچون باران آن‌حضرت و اهل بيتش را كه دراين بيابان بر گونه‌هاشان مى‌لغزيد به ياد آوريم. بياييد آن لحظات را بيادآوريم و ايمان داشته باشيم كه ايشان دعاهاى ما را اجابت مى‌كنند و اين حقيقتاً بزرگترين نعمت براى ما به حساب مى‌آيد، اين يك پيروزى بزرگ مى‌باشد.

تولّدى نو

براى گرفتن نتيجه مطلوب از اداى مناسك حجّ بويژه وقوف در عرفات بايد به نكات مهمّى اشاره كرد:

اوّل- اعتقادى راسخ و استوار نسبت به محورى بودن نقش اين روز، در رقم زدن آينده دور و نزديك، در خود بوجود آوريم.