امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «بزرگترين مردم از نظر گناه كسى است كه گرد اين خانه طواف كند و دراين مكان- عرفات- وقوف كند سپس گمان برد كه خدا او را نيامرزيده است.»

اى زائران خانه خدا و اى واقفان در عرفات مگر نمى‌بينيد كه يأس از رحمت الهى كفر محسوب مى‌شود؟ ذرّه‌اى شكّ به رحمت و غفران و توبه الهى بر بندگانش گناهى نابخشودنى است. پس در واقع وقوف در عرفات چيزى جز تولّدى دوباره نيست كه خداوند خود آن را مقدّر ساخته، و هر شكّ و شبهه‌اى در آن به مثابه مخالفت با اراده الهى تلقّى مى‌شود.

دوم- توجّه عميق و آگاهانه به مفاهيم و محتويات ادعيه‌اى كه خداوند را دراين ايّام بوسيله آنها مى‌خوانيم، توجّهى در خود مضامين بلند ادعيه و متناسب با آنچه از ما خواسته شده، كه همان رحمت و آمرزشى است كه انسان را تولّدى دوباره مى‌بخشد.

سوم- برنامه‌ريزى و تفكّر براى ايجاد زمينه‌هاى باقيات الصالحات كه از برترين آنها ذريّه صالح مى‌باشد. تربيت كردن انسانهاى مكتبى ساختن مدرسه، مسجد، بيمارستان يا كارخانه‌اى كه براى مسلمانان وقف شود به نوبه خود كارهايى بسيار بزرگ به شمار مى‌آيد. ولى بزرگتر از همه اينها تربيت فرزندان مطابق تعاليم صحيح اسلام و نگهدارى آنها در برابر وسوسه‌هاى شيطانى و انحرافات فكرى و عملى مى‌باشد... برنامه‌هاى تلويزيونى و ماهواره‌اى فاسد و مفسده برانگيز كه تربيت غير اخلاقى را در شكم خود جاى داده‌اند، گرگهايى هستند درّنده كه جوانان ما را از هر سو محاصره كرده‌اند. مطمئنّاً اگر ما برنامه‌