بر آنها باد!- مى‌باشند كه عليه راه رسول اللَّه و كتاب خدا با نام رسول اللَّه و كتاب خدا مبارزه مى‌كردند.

لذا بر اين مؤمنان واجب است كه به سوى حمل پرچم حسينى وبه اهتزاز درآوردن آن پيش بروند و اينكه با نام او سخن بگويند؛ زيرا تنها ايشان شايسته آن هستند كه با نام حسين بر منابر حسينى سخنرانى كنند، مجالس حسينى را آباد سازند، عزاداريها را آكنده از جمعيت نمايند، درباره امام شهيد فراوان بنگارند و واقعه كربلا را- چه پيش از آن و چه پس از آن- با تكيه بر تاريخ درست و احاديث نقل شده از شخص امام حسين عليه السلام و زيارتهاى روايت شده از اهل‌بيت عليه السلام تفسيرى راستين نمايند. و هرگز نبايد به آنچه در مورد امام و واقعه كربلا كه در ميراث به جاى مانده از فرهنگهاى بيگانه يا انديشه‌هاى خود باخته آمده است، بسنده نمايند و راضى باشند.

بر علماى گرامى و صاحبان قلمهاى آزاد لازم است كه داستان كربلا را در پرتو بينشهاى وحى و روش و منش امام حسين عليه السلام بازنويسى نمايند و از آن انديشه‌هايى كه امام شهيد را دريك تراژدى يا فلكلور (فرهنگ عاميانه) خلاصه كرده‌اند، دورى گزينند.

امام حسين عليه السلام نورى در تاريكى راه‌

امام حسين عليه السلام همانگونه كه در حديث جدِ بزرگوارش آمده:

چراغ راه هدايت و كشتى نجات است. او از پيامبر است و پيامبر از او؛ اوست امام مسلمين و حجّت خدا؛ او بزرگتر از آن است كه تنها يك تراژدى باشد، همانگونه كه كربلايش بزرگتر از اين است كه تنها