هريك ازما بايد به يك دستگاه تبليغاتى مبدّل شود و در دور ساختن تنبلى، كم حوصلگى و سستى از خويشتن جدى باشد. پس بياييم عزممان را جزم كنيم و گردنه‌هاى اين راه را پشت سرگذاريم. زيرا كسى كه مى‌خواهد ابا عبداللَّه را يارى رساند، نبايد ترسو، كاهل و كم حوصله باشد و نبايد اجازه دهد كه مشكلى در برابرش قرار گيرد و در همين حال بايد همواره در كارهايش جدّى باشد.

در هر سال ماه محرّم‌الحرام فرصتى است مناسب. پس بياييم خود و اراده خويشتن را آزمايش نماييم و بر خداوند متعال توكّل كنيم. چنانكه حق تعالى مى‌فرمايد:

وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ‌ [1].

«و هركس بر خدا توكّل كند، كفايت امرش را مى‌كند؛ خداوند فرمان خود را به انجام مى‌رساند.»

بنابراين خداوند ما را يارى خواهد داد؛ البتّه بدين شرط كه ما با هر آنچه كه در توان داريم او را يارى رسانيم.

از اين رو، بايد ماه محرّم را به روزهاى فعاليّت و جهاد دگرگون سازيم تا بتوانيم جامعه خويش را به جامعه‌اى انقلابى و حماسه جو در راه آرمانهاى امّت، مبدّل كنيم. امّا متأسّفانه برخى به خاطر داشتن انديشه‌هاى نادرست، خويشتن را كوچك مى‌شمارند و نقشى را كه مى‌توانند ايفا كنند، ناچيز مى‌دانند. آنها مى‌گويند: من كه هستم تا بتوانم براى اين قضيّه كارى از پيش ببرم؟ از كجا معلوم است كه با