امّا هيچ كارى براى تحقّق بخشيدن به هدفهايش انجام نمى‌دهيم.

تكامل مسير تاريخ‌

امّا حقيقت بر خلاف آن است. زيرا واقعه كربلا سرآغازى بود براى دوباره روئيدن درخت اسلام؛ تا آنجا كه تاكنون دهها ميليون انسان به راه ابا عبداللَّه الحسين هدايت يافتند. آرى آغازى بود براى تكامل هرچه بيشتر تاريخ و تحقّق بخشيدن به سخن رسول اكرم صلى الله عليه و آله آنجا كه مى‌فرمايد:

«حُسَيْنٌ مِنِّي وَأَنا مِنْ حُسَيْنِ» [1]

. «حسين از من است و من از حسين.»

و اين سرآغاز، از آن لحظه‌اى بود كه حضرت زينب (س) در روز 11 ماه محرّم سال 61 ه. ق بر قتلگاه برادرش امام حسين عليه السلام ايستاد و طى خطبه‌اى، اعلام نمود كه اين قتلگاه درفش و سرآغازى براى تاريخ خواهد بود و مسلمانان پيرامون اين مكان گرد خواهند آمد تا از آن، خاستگاهى براى نهضت و تحوّلى تازه براى اسلام برگيرند. بدون شك در سخنانش راست و صادق بود. زيرا از سوى پدر و جدّش، جبرئيل و خداوند متعال سخن مى‌گفت.

پس سرآغاز اين تحوّل و دگرگونى، قاتلين امام حسين عليه السلام را در برگرفت. چنانكه سنان يكى از قاتلين هنگاميكه سر مبارك امام حسين عليه السلام را نزد عمر بن سعد مى‌آورد، مى‌گويد: