ربّانى است. پس هنگاميكه مى‌خواهى رهبرت را بشناسى به او بنگر.

ببين آيا از ارزشهاى وحى دفاع مى‌نمايد، آيا به سوى مبانى رسالت فرامى خواند و آيا امر به معروف و نهى از منكر مى‌كند يا با سلاطين جور كنار مى‌آيد و در برابر ايشان سكوت اختيار مى‌كند؟

از اين رو، هنگامى صلاح بر امّت اسلامى حكمفرما مى‌گردد كه امّت رو به سوى رهبريهاى ربّانى آورد؛ پس ناگزير بايد اين رهبريها را شناخت و به دنبال آنها جستجو نمود؛ زيرا خداوند متعال اولياء خويش را در ميان بندگانش پنهان داشته است. قرآن كريم درباره صفات اينان چنين مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ... [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هركس از شما، از آيين خود بازگردد، (به خدا زيانى نمى‌رساند؛) خداوند جمعيّتى را مى‌آورد كه آنها را دوست دارد و آنان (نيز) او را دوست دارند؛ در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نيرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد مى‌كنند، و از سرزنش هيچ ملامتگرى هراسى ندارند...»

3- انتخاب راه سالم‌

سوّمين انديشه‌اى كه بايد از نهضت بزرگ امام حسين عليه السلام الهام‌