بايد با چند موضوع آشنا شد، يكى اينكه تاريخ واقعيّتى است كه در زمان گذشته اتفاق افتاده ولى حوادث آن شامل امروز نيز مى‌شود و امروز كه در آن زندگى مى‌كنيم. زمان، نظاره‌گر سرگذشت پيشينيان است. تأثير كارهاى انجام شده در گذشته، دراين عالم جاودان است و تنها امكان دگرگون شدن ظاهر آنها وجود دارد، طبق اين قاعده هر كار انجام شده در گذشته با زمان فعلى داراى ارتباط مى‌باشد و اينچنين است كه ريشه‌هاى حوادث گذشته، حال و آينده را تشكيل مى‌دهد. اين حقيقت مانند درختى است كه تنومند و بلند شده و شاخه‌هايش فضا را پر كرده، ولى حتّى اگر اين درخت موجودى مستقل به‌نظر برسد نمى‌توان از ارتباط محكم و حياتى آن با ريشه‌اى كه اعماق زمين را در نورديده است به‌سادگى گذشت چرا كه برپايى و استوارى اين درخت قائم، به ريشه آن است.

انسان نيز اينگونه است چرا كه در نظر اوّل وجودى مستقل به‌نظر مى‌رسد ولى در حقيقت او ميراث دار گذشتگان خود مى‌باشد و وجودش بر پيشينيان و تاريخ آنها استوار گرديده و همين وجود تاريخى انسان است كه گهگاه به‌صورت افكار و سلوك و حركات او در طول حيات و حتّى در شكل ظاهريش نمايان مى‌شود. پس اگر انسان بخواهد مثلًا شكل جدّ چهارم خود را ببيند بدون شك مى‌تواند برخى از شباهتها را در خودش مشاهده كند.

گراميداشت فرزندان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به‌خاطر ارتباط نسبى آنها با پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد. و دليل ديگر آن اين است كه هنوز خون پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در رگهاى فرزندانش جريان دارد،