خداوند بردلشان مى‌اندازد تا به پشت خود بنگرند، و آن هنگام كه به پشت خود مى‌نگردند، خداوند مى‌فرمايد: اى دوستانم! چرا مكث كرديد در حالكيه فاطمه دختر حبيبم شفاعت كرده؟ پس مى‌گويند: خداوندا! مى‌خواهيم تا قدر و اندازه ما در اين روز پديدار گردد، پس خداوند مى‌فرمايد: اى دوستانم! بازگرديد و دست هر كس كه شما را به خاطر محبّت فاطمه دوست داشت و به خاطر دوست داشتن زهرا بر شما لباس پوشانيد و جرعه‌اى آب به دستتان داد و بدگويى در غياب شما را مورد نكوهش قرار داد، بگيريد و وارد بهشت كنيد؛ امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: به خدا قسم كسى از مردم باقى نمى‌ماند مگر كسى كه شكّاك، كافر و يا منافق باشد. [1]

اينجاست كه براى ما به عنوان پيروان و دوستداران اهل‌بيت عليهم السلام پرسشى پر اهميت به وجود مى‌آيد. پرسشى كه به سرانجام و آينده ما ارتباط دارد، و آن اين است: به راستى چه چيزى از ما خواسته شده، در اين دنيا بايد چه كارى انجام بدهيم تا در آخرت از شيعيان فاطمه زهرا عليها السلام به شمار آئيم؟

تاريخ، واقعيتّى كه روايت مى‌كند و زمان حاضر، تاريخى كه مى‌نگرد

براى پاسخ به پرسشى كه مربوط به آينده انسان مى‌شود، نخست‌

[1] - «بحارالانوار»، محمّدباقر مجلسى، ج 8، ص 52.