البتّه برخى از ايشان نيز در پيروى از رفتار آن‌حضرت كامل نيستند.

حديث شريفى دراين رابطه از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده: «فرزندان و ذريّه صالح مرا به خاطر خودشان و طالحان و فاسدان از ايشان را به‌خاطر من احترام كنيد» اين حديث تأكيدى است بر اين نكته كه اين احترام شامل تمام سادات مى‌شود، چه صالح كه به‌خاطر خودش و چه طالح كه به‌خاطر جدّش بايد محترم شمرده شود.

وقتى در كنار مرقد يكى از فرزندان پيامبر صلى الله عليه و آله حاضر مى‌شويم- با اينكه به‌دليل نبود شجره نامه‌اش او را نمى‌شناسيم- و يا اينكه بر مزار يكى از فرزندان ائمّه هدى عليهم السلام فرود مى‌آئيم شايسته است كه بر پيامبراكرم صلى الله عليه و آله واهل‌بيت عصمت وطهارت درود بفرستيم وحوائج خود را به‌واسطه ايشان و فرزندانشان از خداوند متعال بخواهيم كه اين كار از روى احترام به خاندان و فرزندان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و اطاعت از امر آن‌حضرت مى‌باشد. بهتر است به مولاى متّقيان على عليه السلام اقتدا كنيم كه پس از وفات حضرت زهرا عليها السلام بسيار گريه مى‌كردند و آن هنگام كه عمّار دليل اين بى‌تابى را از حضرتش پرسيد، ايشان فرمودند: راه رفتنش همچون رسول اكرم صلى الله عليه و آله بود و حركات و صورت آن‌حضرت شباهت زيادى به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله داشت. در واقع حضرت على عليه السلام پيامبر صلى الله عليه و آله را در شخصيّت فاطمه زهرا عليها السلام مى‌ديد لذا در فقدان او صبرش تمام شده بود.

تاريخ در زمان حال جلوه‌گر مى‌شود، و زمان حال چيزى نيست جز زاده شده گذشته و صورتى است كه از آنجا به وجود آمده است.

اختلاف بين حال و گذشته اين است كه، گذشته روايت مى‌كند و حال‌