پيامبر صلى الله عليه و آله آن را انجام داد، حقيقتى غيرى است براى حقيقى غيبى كه به مصدر بودن خالق يكتا اشاره دارد.

ج- زمان از نگاه نصوص‌

به روشنى كامل در مى‌يابيم كه متون اسلامى (كتاب و سنّت) بر نظريه اسلام پيرامون زمان و اين كه زمان آفريننده خداوندى و مقدّر به تقدير اوست تأكيد دارند.

اينك از خلال عناوين زير برخى از اين نصوص را مى‌آوريم:

1- تقدير

همان گونه كه خداوند سبحان هر پديده‌اى را در حجم، انبوهى و ويژگى خاصى مقدّر مى‌فرمايد در عمر نيز براى آنها تقدير قايل مى‌شود و براى هر پديده قدر مشخصّى از زمان، اجل و نهايتى قرار داده است كه.

خداوند سبحان درباره تقدير مى‌فرمايد:

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ‌ [1].

«و چون بيازمايدش و رزق بر او تنگ گيرد مى‌گويد: پروردگار من مرا خوار ساخت.»

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ‌ [2].

«پس ما تقدير مدت كرديم كه نيكو مقدر حكيمى هستيم.»

اللَّهُ يُبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ‌ [3].

«خدا هر كه را خواهد روزى بسيار دهد يا روزى اندك، و مردم به زندگى دنيا