بدين ترتيب ارزش ايمان به خداى يكتا، خاستگاه همه ارزشها و سرچشمه همه فضيلتهاست.

ايمان، ميزان ارزشها:

1- ايمان سرچشمه هر ارزش والايى به شمار مى‌رود، از همين رو داراييها و فرزندان در برابر خدا براى كافران سودى ندارند. خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِي عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِنَ اللَّهِ شَيْئاً... [1].

«كافران را داراييها و فرزندانشان هرگز از عذاب خدا نرهانَد.»

2- بلكه حتّى كوشيدن در راه آخرت بدون ايمان سودى در بر ندارد. خداوند مى‌فرمايد:

وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى‌ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُوراً [2].

«و هركه خواهان آخرت باشد و در طلب آن سعى كند و مؤمن باشد جزاى سعيش داده خواهد شد.»

3- امّا كارهاى ظاهرى كه برخى آنها را سودمند تصوّر مى‌كنند چيزى جز قالبهايى ميان تهى نيستند. اينك با هم سخن پروردگار را تلاوت مى‌كنيم:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَومِ الآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى‌ حُبِّهِ ذَوي الْقُرْبَى‌ وَالْيَتَامَى‌ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ الْسَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوْا وَأُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ‌ [3].

«نيكى آن نيست كه روى خود به جانب مشرق و مغرب كنيد، بلكه نيكوكار كسى است كه به خدا، روز باز پسين، فرشتگان، كتاب خدا و پيامبران ايمان آورد. و مال خود را، با آن كه دوستش‌