دارد، به خويشاوندان، و يتيمان، مسكينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان ببخشد. و نماز برپا كند و زكات بدهد. و نيز كسانى هستند كه چون عهدى مى‌بندند بدان وفا مى‌كنند. و آنان كه در بينوايى و بيمارى و به هنگام جنگ صبر مى‌كنند، اينان راستگويان و پرهيزكارانند.»

فراگيرترين نيكى همان ايمان به همه حقايق و ارزشهاى خدايى است و حقيقت ايمان، تسليم در برابر همه كتابهاى آسمانى، پيامبران و فرشتگان مى‌باشد و از جمله حقايق ايمان است آنچه خداوند اعمّ از برپا كردن نماز، انفاق، وفادارى و شكيبايى بدان فرمان داده. پس هرگاه حقايق ايمان در شخصى كمال يابد او در نسبت دادن خود به ايمان راستگو خواهد بود و اين همان نيكى است.

4- امّا پرداختن به پاره‌اى اعمال هرچه هم در نگاه مردم بزرگ باشد باز هم با ايمان قابل سنجش نيست. خداوند مى‌فرمايد:

أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَايَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَايَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدَوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَأُولئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ‌ [1].

«آيا آب دادن به حاجيان و آباد كردن مسجدالحرام را با كرده كسى كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد كرده، برابر مى‌دانيد؟ نه، نزد خدا برابر نيستند و خدا ستمكاران را هدايت نمى‌كند* آنان كه ايمان آوردند و مهاجرت كردند و در راه خدا به مال و جان خويش جهاد كردند، در نزد خدا درجتى عظيم‌تر دارند و كاميافتگانند.»

اگرچه آب دادن به حاجيان و آباد كردن مسجدالحرام اهمّيت بسيار دارد ولى نمى‌توان آنها را همچون ايمان برخوردار از حقايق و شرايط آن دانست.

5- بدين سان ايمان ريسمان استوارى است كه هركس بدان چنگ درزند از هر پديده‌اى قوى‌تر مى‌گردد. خداوند مى‌فرمايد:

... فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى‌... [2].