وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً... [1].

«... و خدا گفت: اگر نماز بخوانيد و زكات بدهيد و به پيامبران من ايمان بياوريد و ياريشان كنيد و به خدا قرض الحسنه بدهيد، من با شمايم...»

اين آيه تأكيد دارد كه ايمان بايد بى‌هيچ جدايى، همه پيامبران را دربرگيرد.

4- از اين رو، از نشانه‌هاى پرهيزكاران وجود همين ايمان فراگير است. خداوند مى‌فرمايد:

وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُ نْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُ نْزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِا لْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ‌ [2].

«و آنان كه به آنچه بر تو و بر پيامبران پيش از تو نازل شده است ايمان مى‌آورند و به آخرت يقين دارند...»

5- مؤمنان راسخ در علم حتّى حقايق ثابتى را تصديق مى‌كنند كه در انديشه بشر نمى‌گنجد، از همين رو در برابر آيات متشابه نيز تسليم هستند. خداوند مى‌فرمايد:

... يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِندِ رَبِّنَا... [3].

«... مى‌گويند: ما بدان ايمان آورديم، همه از جانب پروردگار ماست...»

پيروى از حق نه هوى و هوس:

خداوند متعال مى‌فرمايد:

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ* إِنَّمَا النَّسِي‌ءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَاماً وَيُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَاحَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَايَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ‌ [4].