و هوسشان پيروى كرده‌اند و از همين رو نشانه ايمان حقيقى تصديق همه پيامبران و آيات و دورى از چند پارگى ايمان به آنهاست:

1- ما اين حقيقت را از آيه زير الهام مى‌گيريم كه درباره اهل كتاب نازل شده است، آنها كه ادّعا مى‌كردند به پيامبران گذشته ايمان آورده‌اند، ليكن به رسالت خاتم‌الانبياء صلى الله عليه و آله كفر مى‌ورزيدند. خداوند متعال مى‌فرمايد:

قَاتِلُوا الَّذِينَ لَايُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَاحَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى‌ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ‌ [1].

«با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز قيامت ايمان نمى‌آورند و چيزهايى را كه خدا و پيامبرش حرام كرده است بر خود حرام نمى‌كنند و دين حق را نمى‌پذيرند جنگ كنيد، تا آنگاه كه به دست خود در عين مذلّت جزيه بدهند.»

و در اينجا است كه ايمان در دورترين شكلش تجلّى مى‌يابد، زيرا ايمان حقيقى، همان ايمانى است كه از ايمان به خدا و روز رستاخيز شروع، و به ايمان به همه رسولان و در پيشاپيش آنها خاتم پيامبران حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و خاتم كتب آسمانى يعنى قرآن كريم، مى‌رسد.

2- اگر كسى ادّعا كند كه به خدا ايمان دارد ولى به رسول او ايمان نياورده باشد در حقيقت با پيمان ايمان به مخالفت برخاسته است. خداوند مى‌فرمايد:

وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ‌ [2].

«به حواريان وحى كردم: به من و به پيامبر من ايمان بياوريد. گفتند: ايمان آورديم، گواه باش كه ما تسليم هستيم.»

3- اين ايمان فراگير دربهاى يارى خداوندى را در برابر مسلمانان مى‌گشايد، زيرا خداوند مى‌فرمايد:

... وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمْ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ‌