بخش اوّل- توكّل بر خدا يعنى تصميم‌

توكّل بر خدا به كدامين مفهوم است؟ و پيوند آن با ايمان چيست؟ و آفتهاى آن چه مى‌باشند؟

اوّل- حقيقت واژه توكّل:

در لغت آمده است: «وَكَّلَ باللَّه: فَوَّضَ إليه الأمر»، «وكَّله: استكفاه أمره ثقة به»، «اتَّكَلَ عَلى اللَّه: استسلم اليه»، تَوَكَّلَ الرَّجل بالأمر ضمن القيام به» [1].

اين تعابير واژه توكّل و مشتقّات آن را تفسير مى‌كنند، و از اينها درمى‌يابيم كه حقيقت توكّل سه ويژگى دارد:

يك- گسستن از مردم.

الف- توكّل يعنى نوميدى از آنچه در دست مردم است و تكيه نكردن بر ديگران و اينكه آدمى كسى را به جاى خدا وكيل خويش نگيرد و از مردمان نهراسد و از مكر آنها بيمى به دل راه ندهد.

بيشتر متونى كه توكّل در آنها به كار رفته‌اند بر اين مفهوم دلالت دارند و در آنچه مى‌آيد اشاره‌اى به برخى از آنها شده است. خداوند مى‌فرمايد: