عزّت است، زيرا مانع از آن مى‌شود كه انسان در برابر مشكلات فروپاشد يا خويش را به خوارى كشد و يا به كژراهه كشانده شود.

پناه بردن به خدا، دژ مؤمن در برابر وسوسه‌هاى شيطانى است و بدين ترتيب مؤمن، هنگام تلاوت قرآن آنگاه كه وسوسه‌ها بدو هجوم مى‌آورند، براى جلوگيرى از انحراف همچون رويارويى با كافران و فاسقان به خدا پناه مى‌برد.

بدين ترتيب توكّل بر خدا بيشتر هنگام تصميم‌گيرى است و تمسّك جستن در هنگام ترس، و يارى جستن از خدا هنگام احساس ضعف و استعاذه هنگام رويارويى مستقيم با خطر مى‌باشد و اللَّه العالم.