وَيَقُولُونَ طَاعةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا [1].

«مى‌گويند فرمانبرداريم و چون از نزد تو بيرون شوند گروهى از ايشان به شب، خلاف آنچه تو مى‌گويى انديشه‌اى در دل مى‌پرورند و خدا آنچه را در شب در خاطر گرفته‌اند مى‌نويسد، پس از ايشان اعراض كن و بر خدا توكّل كن كه او كارسازى را كافى است.»

سخن از توكّل بر خدا در اينجا پس از دستور دادن به رويگردانى از منافقان و توطئه‌هاى شبانه آنها، آمده است.

ب- خداوند مى‌فرمايد:

وَإِن يُرِيدُوا أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ‌ [2].

«و اگر خواستند كه تو را بفريبند، خدا براى تو كافى است. اوست كه تو را به يارى خويش و يارى مؤمنان تأييد كرده است.»

و در احاديث شريف نيز تفسير توكّل به خدا بدين معنى آمده است:

1- «در شگفتم از كسى كه مى‌ترسد، ولى به اين گفته خداوند پناه نمى‌برد: «حسبنا اللَّه ونعم الوكيل» [3].

2- از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده است كه از جبرئيل پرسيد: «توكّل بر خداوند عزّ وجلّ چيست؟ او عرض كرد: آگاهى از اين كه مخلوق نه مى‌تواند زيانى برساند نه مى‌تواند سودى بدهد و نه مى‌تواند به كارى وادارد و نه مى‌تواند از كارى بازدارد و نوميدى از خلق خدا كه اگر بنده اين چنين باشد ديگر براى احَدى جز خدا نخواهد كوشيد و از جز خدا نه اميدى خواهد برد و نه خواهد هراسيد و طمعى از جز خدا به دل راه نمى‌دهد و اين همان توكّل است. [4]»

3- از امام حسين عليه السلام روايت شده است كه فرمود: