ششم- عاقبت ترك توبه:

الف- هنگامى كه قرآن، مؤمنين را از اين كه يكديگر را مسخره كنند، يا با لقبهاى زشت بخوانند نهى مى‌كند و آنها را از اين امور به توبه فرامى‌خواند، به ما يادآور مى‌شود كه همانا ستمكاران ترك توبه مى‌كنند و اين خود، گواه آن است كه كنار نهادن توبه از چنين گناهانى انسان را ستمگر مى‌گرداند، زيرا موجب مى‌شود حقّ معنوى، كرامت و عزّت مردم را، ناديده بگيرد. خداوند مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَايَسْخَرْ قَوْمٌ مِن قَوْمٍ عَسَى‌ أَن يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِن نِسَاءٍ عَسَى‌ أَن يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الْاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيَمانِ وَمَن لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌ [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! مباد كه گروهى از مردان گروه ديگر را مسخره كنند شايد آن مسخره شدگان بهتر از آنها باشند و مباد كه گروهى از زنان گروهى ديگر را مسخره مى‌كنند شايد آن مسخره شدگان بهتر از آنان باشند و از هم عيب‌جويى نكنيد و يكديگر را با القاب زشت نخوانيد بد است عنوان فسق پس از ايمان آوردن و كسانى كه توبه نمى‌كنند خود ستمكارانند.»

ب- خداوند به كسانى كه در ميان مؤمنين، فتنه به پا مى‌كنند و توبه نمى‌كنند، وعده عذاب جهنّم مى‌دهد. در اينجا نيز مسأله با حقوق مردم در ارتباط است، زيرا خداوند در داستان اصحاب اخدود مى‌فرمايد:

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ‌ [2].

«هر آينه كه آنان مردان و زنان مؤمن را شكنجه كردند و سپس توبه نكردند، پس عذاب جهنّم و عذاب آتش براى آنهاست.»

پ- قرآن، داستان دو تن از همسران پيامبر را در سوره تحريم، آنگاه كه يكى از آن دو سرّ پيامبر را افشا مى‌كند نقل مى‌فرمايد. اين داستان با حقوق پيامبر در پيوند است‌