خدا و شكرگزارى نعمتهاى او ملزم مى‌يابد.

الف- بيائيد هم اينك همه باهم در اين آيات سوره بقره، تدبّر كنيم؛ آياتى كه از آنها درمى‌يابيم كه حقايق ايمان، ريشه در يكديگر دارند و در زندگى انسان، تكامل مى‌يابند.

خداوند مى‌فرمايد:

فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ* يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ* وَلَا تَقُولُوا لِمَن يُقْتَلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَكِن لَا تَشْعُرُونَ* وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالَّثمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ* الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا للَّهِ وإِنّا إِلَيهِ رَاجِعُونَ* أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِن رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ* إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ‌ [1].

«پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم مرا سپاس گوييد و ناسپاسى من نكنيد* اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از شكيبايى و نماز مدد جوييد كه خدا با شكيبايان است* آنان را كه در راه خدا كشته مى‌شوند مرده نخوانيد.

آنها زنده‌اند و شما درنمى‌يابيد* البتّه شما را به اندكى ترس و گرسنگى وكاهش در مالها، جانها و ميوه‌ها آزمايش مى‌كنيم. و شكيبايان را بشارت ده* كسانى كه چون مصيبتى به آنها رسيد گفتند: ما از آن خدا هستيم و به او باز مى‌گرديم* صلوات و رحمت پروردگارشان بر آنها باد كه هدايت يافتگانند* صفا و مروه از شعاير خداست. پس كسانى كه حجّ خانه خدا را به جاى مى‌آورند يا عمره مى‌گزارند اگر بر آن دو كوه طواف كنند مرتكب گناهى نشده‌اند. پس هركه كار نيكى را داوطلبانه انجام دهد بداند كه خدا شكرگزارنده‌اى داناست.»

پس از اين كه قرآن به پيروى از قبله جديد (يعنى مسجدالحرام) دستور مى‌دهد، و از مسلمانان مى‌خواهد تا بخاطر حقّانيّتش تسليم امر الهى در اين امر باشند، و پس از آن كه مسلمانان را از ترس مردم (همچون ارزشى جاهلى) در امر مربوط به قبله باز مى‌دارد، مسلمانان را به نعمت رسالت و رسول، ياد مى‌آورد و به آنها فرمان مى‌دهد كه اين منّت بزرگ الهى را به خاطر آورند و شكر خداى را در دل، زبان و عمل‌