خداوند با پرهيزكاران است و مى‌داند كه كيفر خداوندى نيز شديد مى‌باشد و تقوى براى روز رستاخيز بهترين توشه است و نيز مى‌داند، در حالى در پيشگاه خداوند برانگيخته خواهدشد و اورا ملاقات خواهد كرد كه به مؤمنان، بشارت داده مى‌شود، و باز مى‌داند كه خداوند به همه چيز آگاه است و نسبت به عملكرد همه بندگان، بيناست.

چهارم- تقوى بر احساس مسؤوليّت آدمى مى‌افزايد، زيرا او پس از عمل كردن به اعمال خير و نيكو، ديگران را به آن سفارش مى‌كند، پس توصيه براى شخص متّقى امرى حق است، زيرا بوسيله آن ديگران را نيز به عمل به شريعت، تشويق مى‌نمايد.

هفتم- تقوى، وابستگى به حق:

ماآن دسته از حقايق تقوى را كه در آيات سوره بقره گردآمده‌اند در محدوده حدود شرعى از آنچه بيان شد، دريافتيم. و در آنچه مى‌آيد حقايق ديگرى را پيرامون تقوى در بستر جامعه ايمانى و اسلامى، و همچنين اخلاق و رفتار، الهام مى‌گيريم:

الف- جماعت ايمانى:

1- براى آنكه آدمى پرهيزكارى حقيقى باشد، ناگزير بايد در زمره صادقان قرار گيرد.

خداوند مى‌فرمايد:

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ‌ [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا بترسيد و با راستگويان باشيد.»

2- نخستين شرط وابستگى، احترام به رهبر الهى (پيامبر و جانشينان حقّ او) مى‌باشد.

خداوند مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَاتُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ... [2].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بر خدا و پيامبر او پيشى مگيريد و از خدا بترسيد...»