... وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [1].

«... از خدا بترسيد و بدانيد كه او به كارى كه مى‌كنيد بصير و بيناست.»

15- خداوند احكام عدّه و خواستگارى و كابين زنان را مشخّص مى‌فرمايد و مى‌گويد:

... فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ... [2].

«... به وقت عدّه طلاقشان دهيد و شمار عده را نگه‌داريد و از خداى يكتا پررودگارتان بترسيد...»

16- خداوند در باب طلاق پيش از دخول به گذشت دستور مى‌دهد و مى‌فرمايد كه اين به تقوى نزديكتر است و به شوهران دستور مى‌دهد كه هنگام فرارسيدن مرگ وصيّت كنند كه همسرانشان را تا يك سال از منزل بيرون نكنند، و آنگاه مى‌فرمايد:

وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِينَ‌ [3].

«براى زنان مطلّقه بهره‌اى است شايسته چنان كه در خور مردان با تقوا باشد.»

با اين آيه كريمه بيشتر بخشهاى اين تصوير در پيوند با پرهيزكاران و تقوى، كامل مى‌گردد و اين ما را به بينشهاى زير راهنمايى مى‌كند:

اوّل- تقوى روحى يگانه است كه حقيقت آن تسليم در برابر خداوند و سرفرود آوردن در برابر احكام الهى و تعهّد به حدود خداوندى است ولى نمودهاى تقوى بر حسب تنوّع حقايق بيرونى كه تقوى در آنها ظهور مى‌كند، تعدّد مى‌يابند.

دوّم- تقوى با عبادت (روزه و حجّ) رشد مى‌كند، چنانكه با احكام بازدارنده (قصاص) نيز رشد مى‌يابد و همين گونه است با يادآورىِ آيات قرآنى.

سوم- انگيزه‌هاى تقوى در جان مؤمن از شناخت او نسبت به خدا و اسماء حسناى‌

او سرچشمه مى‌گيرد، پس مؤمن، خداى خويش را پروا مى‌كند، زيرا مى‌داند كه‌