وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِمَّا خَلَقَ ظِلالًا وَجَعَلَ لَكُم مِنَ الْجِبَالَ أَكْنَاناً وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابيلَ تَقِيكُم بَأْسَكُمْ كَذلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ‌ [1].

«خدا براى شما از چيزهايى كه آفريده است سايه‌ها پديد آورد و در كوهها برايتان غارها ساخت و جامه‌هايى كه شما را از گرما حفظ مى‌كند و جامه‌هايى كه در جنگ نگهدار شماست. خدا نعمتهاى خود را اين چنين بر شما تمام مى‌كند. باشد كه تسليم فرمان او شويد.»

شانزدهم- از حقايق تسليم:

الف- تسليم رسول در برابر وحى:

1- نقطه تمايز پيامبر كه موجب مى‌شود به اذن خداوند از او فرمان برند، همان پيروى تامّ مقام رسالت از خدايى است كه بدو وحى مى‌كند (نه از آن روى كه او خزانه‌هاى خدايى را مالك است و يا علم غيب دارد و يا فرشته است). خداوند مى‌فرمايد:

قُل لا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَايُوحَى‌ إِلَيَّ... [2].

«بگو: به شما نمى‌گويم كه خزاين خدا نزد من است و علم غيب هم نمى‌دانم و نمى‌گويم كه فرشته هستم. تنها از چيزى پيروى مى‌كنم كه بر من وحى شده است...»

2- اين بيان با آنچه خداوند به پيامبر خود در باب اوّلين مسلمان بودن فرمان داده، همسو است، زيرا اين پيروى وحى، خود بُعدى از ابعاد تسليم در برابر خداوند سبحان است.

خداوند مى‌فرمايد:

... قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَايُوحَى‌ إِلَيَّ مِن رَبِّي هذَا بَصَائِرُ مِن رَبِّكُمْ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ‌ [3].