«پرهيزكاران هنگامى كه گرفتار و سوسه‌هاى شيطان شوند به ياد (خدا) مى‌افتند (در پرتو ياد او، راه حق را مى‌بينند) و ناگهان بينا مى‌گردند.»

3- گمان مى‌كنيد كه چرا يك كافر، طرفدار شيطان مى‌شود؟ زيرا در دژ ولايت رحمان، پناه نگرفته است. خداوند مى‌فرمايد:

فَرِيقاً هَدَى‌ وَفَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُهْتَدُونَ‌ [1].

«فرقه‌اى را هدايت كرده و فرقه‌اى گمراهى بر آنها مُسلّم شده است. اينان شيطانها را به جاى خدا به دوستى گرفتند و مى‌پندارند كه هدايت يافته‌اند.»

4- ولايت خدا بايد خالص باشد. خداوند مى‌فرمايد:

أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُوا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِن دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ‌ [2].

«آيا پنداشته‌ايد كه شما را به حال خود وا مى‌گذارند بى آن كه خدا كسانى از شما را كه جهاد مى‌كنند و جز خدا و پيامبرش و مؤمنان را به همرازى بر نمى‌گزينند، معلوم دارد؟ و خدا به هر كارى كه مى‌كنيد آگاه است.»

از اين آيه، ارزشى بنيادين را الهام مى‌گيريم كه همان ارزش خلوص در پذيرش ولايت خدا، رسول، مؤمنان و در نياميختن اين ولايت با ولايتهاى ديگر مى‌باشد. ايمان خالصى كه ارزشى غير قابل قياس با ديگر ارزشها دارد.

سيزدهم- آشكار كردن ولايت:

1- اقتضاى تسليم، پيشتاز بودن و مبارزه با فشارها است.

و اقتضاى پيشتازى، شتاب در پذيرش ولايت و منتظر ديگران نماندن است و از همين جاست كه درمى‌يابيم چرا قرآن كريم بر اوّلين اسلام آورندگان تأكيد دارد.