3- وقوف در مزدلفه‌

قرآن كريم:

(لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلًا مِن رَبِّكُمْ فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنْتُمْ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ* ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ) [1]

«اگر به هنگام حجّ طالب روزى خدا باشيد مرتكب گناهى نشده‌ايد و چون از عرفات بازگشتيد خدا را در مشعر الحرام ياد كنيد از آن رو كه شما را هدايت كرده در حالى كه پيش از آن گمراه بوده‌ايد. سپس از آنجا كه ديگر مردم كوچ مى‌كنند شما نيز كوچ كنيد و از خدا آمرزش بخواهيد كه آمرزنده و مهربان است.»

حديث شريف:

1- امام جعفر صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«إِذَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ فَأَفِضْ مَعَ النَّاسِ وَعَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَالْوَقَارُ، وَأَفِضْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٍ رَحِيم فَإِذَا انْتَهَيْتَ إِلَى الْكَثِيبِ الْأَحْمَرِ عَنْ يَمِينِ الطَّرِيقِ فَقُلْ: