حكم سلاحهاى جنگى‌

قرآن كريم:

1- (هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ) [1].

«او كسى است كه كافران اهل كتاب را در نخستين برخورد با مسلمانان از خانه‌هاى‌شان بيرون راند، گمان نمى‌كرديد آنان خارج شوند، و خودشان نيز گمان مى‌كردند كه دژهاى محكم‌شان آنها را از عذاب الهى مانع مى‌شود، امّا خداوند از آنجا كه گمان نمى‌كردند به سراغشان آمد، و در دلهاى‌شان ترس و وحشت افكند، به گونه‌اى كه خانه‌هاى خود را با دست خويش و با دست مؤمنان ويران مى‌كردند. پس عبرت بگيريد اى صاحبان چشم و بصيرت!»

2- (مَا قَطَعْتُم مِن لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى‌ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ‌