خداست، علامت ناپاكى و پليدى قلب است و همچنين خيانت و خودخواهى...

نجاستها و ناپاكهايى مانند ادرار، مدفوع و منى، به انسان زيان مى‌رساند و طبيعت انسانى هم به همين جهت يعنى به علّت فساد و آلودگى آنها را از درون جسد و بدن به بيرون مى‌راند امّا رهايى از آنها يكنوع طهارت و پاكى است و...

پاكيزگى و طهارت در قرآن كريم‌

خداوند متعال بندگانش را به طهارت دستور داده است، هم در آنچه مربوط به «روح» است و هم در سطح «بدن» و هم در «محيطزيست» و بدين ترتيب دين اسلام، اجتناب از آلودگى و اهتمام به پاكيزگى را در تمام ابعاد و سطوح آن به عنوان يك حكم و يك قانون، وضع و مقرّر كرده است. خداوند سبحان درباره طهارت روح مى‌فرمايد:

(وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا* فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا* قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا) [1]

«و قسم به جان آدمى و آن كسى كه آن را آفريده و منظّم ساخته* سپس فجور و تقوا (شرّ و خير) را به او الهام كرده است* كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده است.»

هنگامى كه نفس انسانى، از شرك، شك، تعصّبات و ساير رذيلت‌ها پاك گردد به فطرت اوّليّه الهى بازمى‌گردد.

امّا درباره اجتناب از آلودگيهاى بدن بازهم خداوند سبحان در قرآن‌