1- بايد كتاب الهى را محور دانش، فرهنگ وتشريع وقانونگذارى خود قرار دهيم، واين كه چيز ديگرى را همسنگ آن ندانيم، زيرا برترى قرآن بر ديگر سخنها همچون برترى آفريدگار بر آفريده هايش است.

2- حوزه هاى علميه بايد بيش از پيش به امر تدريس وپژوهش در قرآن كريم همّت گمارند، ومثلًا بايد حفظ قرآن وتسلط بر زبان قرآن يعنى زبان عربى را از شرطهاى ورود به مدارس دينى قرار دهند وتنها واجدين اين شرايط را گزينش كنند. همچنين بايد دروس تفسير قرآن را در رأس واحدهاى درسى خود بگنجانند وآيات قرآن كريم را پايه دروس فقهى وعقيدتى خود قرار دهند وبيشتر وقت طلّاب را با درسهاى اضافى اى كه امروزه، زياد مفيد نيستند، پر نكنند.

3- همچنين بايد مردم را از رهگذر اهتمام بيشتر به زمينه هاى تربيتى وتبليغاتى، آگاه به كتاب الهى تربيت كرد، به گونه اى كه در آيات آن تدبّر كنند وزندگى را از دريچه رهيافتهاى آن بنگرند.

4- حفظ وپاسدارى‌

خداى متعال مى فرمايد:

التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ «توبه، 112».

«توبه كنندگان، عبادت كاران، سپاسگويان، سياحت كنندگان، ركوع كنندگان، سجده آوران، آمران به معروف، نهى كنندگان از منكر، وحافظان حدود «ومرزهاى» الهى، «مؤمنان حقيقى اند»، وبشارت ده به «اينچنين» مؤمنان».

رهيافت وحى:

براى پايبند ماندن به حقوق، بايد از صاحبان حقوق محافظت كنيم.