از همين رو اگر بگذاريم گرد فراموشى محفوظاتمان را از كتاب الهى دربر گيرد، يا در برابر نگاه هاى پنهانى به حريم خانه وخانواده خود بى تفاوت باشيم، نه تنها آنچه را كه پاس داشتش واجب است پاس نداشته ايم، بلكه تباهش نيز ساخته ايم.

از اين رهگذر مى توان گفت: حفاظت وپاس داشت، ارزشى است پيوند خورده با ديگر حقوقى كه ايمان، آنها را واجب ساخته است.

در واقع مؤمنان بايد كتاب الهى ودرونمايه هاى آن را شامل احكام ومرزها پاس دارند واز خطوط قرمزى كه در آن تعيين شده، پا فراتر ننهند. مى توان نماز، آنچه به روابط ميان همسران پيوند مى خورد، سوگند خوردن وامانتها را از جمله اين احكام ومرزها دانست.

احكام:

1- براى اقامه حق وحاكم ساختن صلح وآرامش وفراهم آوردن نمونه هاى عدالت وامنيت بايد هركس مسؤوليت حفاظت از حرمتها وحقوق خود را خود به عهده گيرد.

2- از سويى هم كتاب خداوند به علما ودانشمندان «فقيهان عادل» سپرده شده است، از همين رو جايز نيست ايشان از ترس مردم ويا به طمع بهاى ناچيزى، آن را تباه سازند.

3- مجاهدان حقيقى راه خدا حافظان احكام الهى هستند كه بايد نقش پاس دارنده خود را در حفظ دين خدا ودفاع از آن به خوبى ايفا كنند.

4- همچنين مردم بايد در انجام نمازهاى خود، به ويژه نماز ظهر، وبه جا آوردن آنها در اول وقت كوشا باشند وهمچنين بايد سوگند را پاس دارند.

5- زنان صالح وشايسته نيز بايد در غياب همسرانشان از حقوق ايشان محافظت كنند.

6- همچنين مردان وزنان مؤمن بايد از فرجها وعورتهاى خود مگر در آنچه خداوند سبحان حلال كرده، به درستى محافظت كنند.