اركان گناه‌

درآمد:

براى فراگير ساختن امنيت در شهرهاى ايمان مدار، بايد به هر شكل از انسانها حمايت شود وتنها در صورت اقامه دليلى قاطع، افراد مجرم شناخته شوند. در واقع يكى از سنّتها وقوانين الهى، اصل برائت انسان ومجرم نشمردن مردم به گناه ديگران وعدم مجازات افراد پيش از اتمام حجّت بر آنها است واين كه بى گناهان به جرم ديگران محكوم نشوند. بايد گفت اين سنّت از نمودهاى عدل الهى است.

زيرا خداوند متعال تنها در صورت اتمام حجّت، اهالى يك شهر نافرمان را نابود مى كند؛

ذلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ «انعام، 131».

«اين به خاطر آن است كه پروردگارت هيچ گاه «مردم» شهرها وآبادى ها را به خاطر ستم هايشان در حال غفلت وبى خبرى هلاك نمى كند. «بلكه قبلا رسولانى براى آنها مى فرستد.»»

همچنين خداوند كسى را به خاطر گناه ديگرى مورد مؤاخذه قرار نمى دهد. وبدعت «اقدامهاى امنيّتى بازدارنده» را كه مستلزم قصاص قبل از جنايت است، رد مى كند.

1- آگاهى شرط مسؤوليت‌

خداى سبحان مى فرمايد:

ذلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ «انعام، 131».

«اين به خاطر آن است كه پروردگارت هيچ گاه «مردم» شهرها وآباديها را به خاطر ستم هايشان در حال غفلت وبى خبرى هلاك نمى كند. «بلكه قبلا رسولانى براى آنها مى فرستد»».

رهيافت وحى:

شريعت الهى همچنانكه حكيمانه است، به رحمت ورأفت نيز آراسته است. از همين رو خداوند متعال تنها در صورت فرستادن پيامبرى هشدار دهنده، جوامع نافرمان را كيفر ميكند وهمچنين غافلان را تنها در صورت يادآورى وتذكار به كيفر مى رساند. از همين رو عذر نادان تا وقتى به مسئله آگاهى نيافته موجّه خواهد بود، به ويژه اگر در آن آگاهى قاصر باشد نه مقصّر، چرا كه آگاهى شرط مسؤوليت است.