3- احكام عيوب‌

الف- عيوب مرد

وجود هر گونه عيبى در مرد كه زندگى زناشويى را نا ممكن بسازديا حرجى را پديد آورد، به زن اين اجازه را مى‌دهد كه از مرد جداشود. جزئيات عيبهاى مورد بحث چنين است:

1- جنونى كه به حد عدم تشخيص برسد، خواه هميشگى باشد يا ادوارى، به شرط آن كه عرفاً ديوانه ناميده شود، ولى اگر تنها زمان‌كمى به آشفتگى عقل مبتلا شده باشد كه نام ديوانه بر او صدق نكندهمسر او نمى‌تواند عقد را فسخ كند.

2- در جنون تفاوتى نيست كه آيا پيش از عقد يا پس از آن به وجودآمده باشد. بيماريهايى عصبى كه مبتلاى به آن نتواند بر عملكرد خود كنترل داشته باشد وزندگى كردن با او موجب حرج‌زن مى‌گردد، حكم جنون را دارد.

3- اخته بودن مرد «خِصاء»، ومقطوع بودن آلت تناسلى او «بطوريكه قادر به‌آميزش جنسى نباشد» وعنين بودن او «عدم توانايى جنسى» وهر چيزى‌كه از مرد قدرت آميزش جنسى را به طور كامل بگيرد، به زن اين اجازه‌را مى‌دهد كه عقد را فسخ كند.

4- اقوى اين است كه ابتلا به مرضى كه به سبب آن مرد از آميزش‌جنسى با همسر خود صد در صد منع مى‌گردد، مانند بيمارى «ايدز»، حكم ناتوانى جنسى را دارد.

5- اگر مرد محكوم به اعدام يا حبس ابد گردد، يا به مواد مخدرمعتاد شود وحاضر به ترك آن نشود به گونه‌اى كه همسر او در زندگى زناشويى با دشوارى روبرو گردد، زن مى‌تواند از او جدا شود.

6- اگر براى زن روشن شود كه شوهرش عقيم است يا خون او باخون همسرش همساز نيست، آيا مى‌تواند از او جدا شود؟

اگر حرجى براى زن در بردارد بنا به اقوى آرى.

7- اگر براى زن روشن شود كه همسرش، روسپى باز است يا به بيمارى‌مسرى خطرناكى مبتلاست كه زن نمى‌تواند از آن پرهيز كند اگر با او معاشرت وزندگى كند يا حرجى جدى در زندگى براى زن ايجادمى‌كند، مى‌تواند از آن مرد جدا شود.