احكام كفارات‌

1- در كفاره نيت شرط است، به اين معنا كه عمل فرد بايد با قصد وبراى‌كفاره وبا هدف نزديكى به خدا واطاعت فرمان او باشد، واگر تعدادى كفاره برعهده شخصى باشد واو بدون تعيين، يكى از آنها را بپردازد، كفايت كرده ويكى از كفاره‌ها از عهده‌اش ساقط مى‌شود وبقيه كفارات بر ذمه او باقى مى‌ماند، اگرچه تعيين موافق احتياط استحبابى است.

2- در زمان حاضر كه بنده‌اى يافت نمى‌شود تا بتوان آنرا آزاد كرد، مى‌بايست شصت روز روزه گرفتن يا اطعام شصت مسكين را جايگزين آن نمود، حال كفاره ترتيبى باشد يا اختيارى. اما در كفاره جمع وجوب آزاد كردن بنده ساقط شده وجايگزينى ندارد.

پى در پى بودن روزه‌ها

3- روزه گرفتن شصت روز براى كفاره بايد پياپى باشد، به اين معنى كه با افطار بعضى از روزها بين آن فاصله نيفتد، ودر تحقق پياپى بودن روزه‌گرفتن 31 روز، پشت سرهم، كفايت مى‌كند وبعد از پايان 31 روز، فاصله افتادن در روزهاى باقيمانده اشكالى ندارد، وبنابر احتياط واجب، روزه گرفتن سه روزبراى كفاره سوگند هم بايد پياپى باشد.

اطعام‌

4- در اطعام جايز است كه مسكينها را غذا بدهد، تا اينكه سير شوند، همچنانكه جايز است مواد غذايى را تحويل آنها داده يا بهاى آنرا بدهد و- بنابراحتياط- بر آنها شرط شود كه با پول دريافتى غذا خريدارى شود.

در صورت دادن طعام به آنها، گفته شده است: بايد به هر مسكين يك مُد طعام «در حدود 750 گرم» داده شود، اما نظر نزديكتر به مبانى فقهى آن است كه معيار: سير شدن است، حال چه با يك مُد طعام، چه بيشتر، چه كمتر.

اگر چه احتياط آن است كه بيشترين مورد از دو مورد «يعنى 750 گرم طعام يا به اندازه سير نمودن مسكين» را به وى بدهد.